Irakurtzeko zaletasuna

Gero, metroan, zutik joatea suertatu zitzaidanez, dozenaka pertsona ikusi nituen lilura berak jota, gehiengo osoa. Halako batean, bagoiaren muturrean, emakume bat ikusi nuen liburu bat irakurtzen eta hari hurbildu nintzaion. Ez zen gaztea, ezta zaharra ere, berrogei urte inguru izango zituela ondorioztatu nuen.

Ezin nuen nire behatokitik zer irakurtzen zuen antzeman, baina bigarren edo hirugarren geltokian aulki bat libratu zen emakume irakurlearen parean eta hara egin nuen salto. Estimatzen dudan idazle frantziar baten lana zuen eskutan, gaztelerara itzulia, birritan irakurri dudan liburu bat. Ausartu izan banintz, besarkada bat emango niokeen. Euskaraz irakurtzen ari balitz, agian ezingo nioke bultzadari eutsi. Metrotik jaitsi behar izan nuenean han jarraitzen zuen, liburutegi batean bezain kontzentraturik.

Aspalditxoan bilakatu da literatura gutxiri asko interesatzen zaigun zerbait eta gehiengo zabalarentzat inolako interesik pizten ez duen zerbait. Hori bai, istorioak partekatzen jarraitzen dugu, entzun eta kontatu, horrek egiten gaituelako pertsona. Orain kontakizunak beste gailu batez heltzen zaizkigu.

Sarritan galdetzen didate zer egin behar genukeen irakurtzeko zaletasuna bultzatzeko. Ez dakidala, erantzuten dut beti, are gehiago, burmuina nirea baino hamaika aldiz ikasiagoa duten pertsonek ere ez dutela giltza hutsezina aurkitzen. Adituek ere ez dutela asmatzen, ez erabat behintzat.

Gauza bat dut argi eta irakasle askori ez zaio iritzi hau gustatuko. Esperientzia zuzenak nahiz ingurukoak irakatsi dit ez dela egia zer ikusi, hura ikasi dioen leloa. Ez behintzat irakurtzeari dagokionez. Ez nintzen horrela zaletu eta ez naiz horrela zaletasun hori bultzatzeko gauza izan.

Gurean Durangoko azokaren mezua eta argitaletxeetako arduradunen mezua ez datoz bat. Ilunetik hurbil ikusi nituen argitaletxe askotako arduradunak, are libururik salduenak saltzen zituztenak. Ez dut uste sakelako telefonoak eta horien inguruan mugitzen den guztia kudeatzen dutenak hain ilun egongo direnik.