Handitan zer izan

Ez dut gogoan txikitan norbaitek, etxean, kalean edo eskolan, handitan zer izan nahi nuen galdetu zidanik. Agian mutilei galdetzen zieten, baina nire inguruan neskoi ez. Badakit gaurko gazteei sinesgaitza irudituko zaiela, baina neskok argi genuen zein izango zen gure ibilbidea: ezkondu eta haurrak izan. Ibilbideak bazituen ihesbideak, bat baino gehiago sartu zen nire inguruan komentu batean. Baziren ere ezkontzen ez zirenak, baina kasu horietan ez zen bokazio kontua izaten, ezkontzeko ezintasunaren ondorio baizik.

Gutxienez ezkondu aurretik lan egiten zuten neskok ere, ingurukoen an-tzeko lana aukeratzen genuen. Edo ez zen aukera bat, goitik seinalatutako zerbait baizik. Noski, orduan ere jaiotzean suertatutako inguru sozialak aldaera txikiak eragingo zituen, baina esparru horretan ere markatua zegoen nesken etorkizuna. Familia.

Bokazio hitz bera elizari zegokion, bokazioa du esaterakoan eliza seinalatzen zen. Orain, berriz, txikitatik galdetzen zaie neskei nahiz mutilei handitan zer izan nahi duten. Ez zaie galdetzen nolako bizitza nahi duten, baizik eta ze lanbide aukeratzen duten, oraindik ere lanak pertsona baten nortasuna marka-tzen duelako. Ze lan egin, hura izan.

Eta hori hemendik hogei urtetara gaur existitzen ez diren lanbideak sortuko direla kontutan hartuta. Zer nahi den, gaztetxo batek zer ikasi nahi duen erabakitzeko orduan erantzunik ez badu, ezinegona sortzen du gurasoengan, are irakasleengan. Ustez ordurako jakin beharko genukeen gaztetxo hori arrain, elefante edo tximu den, eskoletan horretan espezializatuta dauden langileak ere badaudelako, aholkularitzan trebatuak.

Hunkigarria da gaztetxo bat, etorkizunaren atarian noraezean dabilela ikustea. Ugariak dira bazter guztietan lanbide baterako prestatu ondoren etorkizunean beste lan bat egiten dutenak, are gehiago, mutur batetik bestera joaten direnak, mendia bizibide duten ekonomistak, entretenimendu munduan jarduten duten sendagileak, hizkuntzalari bilakatutako ingeniariak … edo oraindik arrain edo tximu garen ez dakigunok.