Beste adreilu bat horman

Ikasturte hasierak eszena ezagun berak dakarzkigu irailero: motxila erraldoiak haurrak arrastaka eramaten, arropa estreinatu berriak, presak eta urduritasunak, eskoletako autobusak trafikoa gizentzen, jangelen epeltasun berpiztua… Zirraraz eta misterioz bilduta dator iraila, sarritan argi koloretsuz eta mezu instituzional onberez bilduta, hortzetako pasta baten iragarkirako ezin egokiagoak. Baina horiez guztiez harago, familia askori gero eta eramangaitzagoa zaien zama ekonomikoa nagusitzen da: liburuak, materiala, jangela, eskolaz kanpoko jarduerak… Eta gastu biderkatuaren adreiluzko horma horren aurka topeka dabiltza.

Ikasleen kasuan, hasierako ilusioak luze gabe egiten du talka lanaldi amaigabeekin eta jakin-mina baino erresistentzia gehiago neurtzen duen eredu batekin, non pantailaren gehiegizko erabileraren engranaje pedagogikoak irensten dituen. Eta bitartean, irakasleek gauza ugariri eta baliabide mugatuei egiten diete aurre, burokraziaren eta hezkuntza-kalitatearekin zerikusi gutxi duten gurutzegrametan harrapatuta.

Ez dirudi agintarien agendan horrelakoak aldatzea edo hobetzea aurreikusita dagoenik. Kontraesan horretan bizi gara: oharrak eta estatistikak errepikatzera mugatzen den sistema bat nahi dugu, baina baita begirada kritikoa eta sentikorra duten herritarrak prestatzeko gai den bat ere. Dena prezio berean. Azken batean, ikasturtea salbatzea eta denbora pasatzea ez da lorpen makala. Bien bitartean, kaletik motxiletatik zintzilik doazen haurrak ikusita, aurten ere fisioaren gastua gehituko zaie familiei.